Om 7 uur barste de strijd los en Van Schaijk trad aan tegen een werkelijk ontketende Erik Biemans, die in 3 korte games geen spaan heel liet van de ongeslagen status die Van Schaijk tot op dat moment genoot. Voordat hij werkelijk besefte wat er gebeurt was, was de eerste game tegen Sjors de Proost óók al verloren. Op dat moment greep Björn in: er volgde een uitgebreid overleg, een nieuwe spelstrategie werd bepaald en in “overleg” met De Proost werd de inhoud van een donkerbruine krat alvast in de koelkast gezet. Van Schaijk kwam hierna duidelijk beter in zijn spel en wist in de volgende 2 games tweemaal 9 punten te scoren. De derde en laatste partij die hij speelde was tegen Iwan Wijnen. De inmiddels befaamde materiaalspeler moest tegen Van Schaijk werkelijk álles uit de kast halen, maar wist op de beslissende momenten in de vijfde game de juiste punten te scoren: tegen alle verwachtingen in stond er 3-0 op het scorebord toen de overige teams kwamen binnendruppelen voor hun wedstrijd.

Sjors de Proost won vervolgens nipt van verdediger Michiel Kaizer, Iwan Wijnen had winstkansen tegen Peter van De Sande, maar wist ze niet te verzilveren. Deslaniettemin stond het 4-1 in Bergeijks voordeel toen het dubbelspel zijn aanvang vond. De dubbel ging jammerlijk verloren en Iwan wist daarna niet van Michiel te winnen. Ook Erik ging na zijn vlammende start in de fout tegen Peter van de Sande, waardoor de ruime voorsprong als sneeuw voor de zon verdween. Toen ook daarna Sjors de eerste twee games tegen Van de Sande niet wist te winnen leek een debacle zich af te tekenen, echter Sjors rechte zijn rug nog eens, kwam terug en trakteerde het publiek op een spetterende 5de game, en ook het 5de Bergeijkse punt. Erik Biemans mocht tenslotte de avond afsluiten tegen Michiel Kaizer: in een boeiende wedstrijd was het helaas voor ons Michiel Kaizer die de beslissende punten maakte en de wedstrijd naar zich toetrok: eindstand 5-5.