Afgelopen donderdag bleek Erik Biemans dusdanig onder invloed (van de griep) dat het derde Herenteam gedwongen werd een beroep op een invaller te doen. Helaas had het torenhoge niveau dat Iwan Wijnen vorige week aan de dag legde een verlammende werking op beoogde invallers. Het hele arsenaal smoezen en verontschuldigingen werd uit de kast getrokken om maar niet mee te hoeven doen. Dit, terwijl het derde team toch als een zeer open en gastvrij team te boek staat. Gelukkig is daar altijd Harrie Bottram nog: onze fiere competitieleider toverde direct de jeugdige jeugdspeler Stan Sengers uit de hoge hoed, zodat niet met twee man gespeeld hoefde te worden.

Stan, die zijn warming-up bij aankomst bij het Patronaat er al op had zitten, begon zenuwachtig aan zijn eerste optreden: binnen 2 minuten stond er 11-1 ten faveure van Peter Mol van Stiphout op het scorebord. Met enkele bruikbare tips van zijn persoonlijke coach rechtte Stan echter de rug en sloeg van zich af: 11-4, 11-8 en 11-0! Daar had geen mens, Stan zelf trouwens ook niet, vooraf rekening mee gehouden en het publiek klapte de handen maar weer eens warm. Sjors en Iwan wonnen ook beide hun eerste enkelspel en trokken gedecideerd het dubbelspel naar zich toe. Daarna was het wederom de beurt aan Stan Sengers, die nu met het nodige zelfvertrouwen tegen materiaalspeler Joris van Rijsingen aantrad. Maar ook hier bewees Stan dat hij niet voor niets uit de Muggenhool was komen fietsen: 3-0, niks aan het handje! Lex van de Westlaken, sterkste man aan Stiphouts kant, bleek nu nog een maatje te groot voor de supersub, maar daar zal in de komende seizoenen snel een eind aan komen.